சில நிமிடங்கள் பார்வை இழந்த என் விழிகள் (Sighted minutes of my eyes)

சில நிமிடங்கள் பார்வை இழந்த என் விழிகள்.

கற்றல் என்பது மனித கருவில்  இருந்து ஆரம்பிக்கின்றது என விஞ்ஞானம் குறிப்பிடுகின்றது. இதனாலே கற்றல் என்பது வாழ்நாள் முழுதும் இடம்பெறும் ஒரு செயற்பாடு என உளவியல் குறித்துக் காட்டுகிறது. நாம் எவ் விடயங்களை கற்க வேண்டும் என்று பட்டியலிட்டு கற்பதற்கு எமக்கு சந்தர்ப்பம் கிடைப்பதில்லை. மனிதன் இடத்துக்கிடம், சூழலுக்கேற்பவும்  சந்தர்ப்பத்திற்கேற்பவும்  கற்கின்றான்.

சிறுபராயம் முதல் எமக்கு வழிகாட்டிய ஒரு விடயமே பிறருக்கு உதவுதல். இது ஒரு குணப் பண்பாக நாம் எம்மில் வளர்த்து வந்த ஒரு விடயம். ஆனால் பிறருக்கு உதவுவதற்கும் நாங்கள் படிக்க வேண்டுமா என சிந்தித்திருக்கிறோமா? 

‌மிக அண்மையிலேயே நான் பிறருக்கு உதவவும் கற்றல் வேண்டும் எனும் விடயத்தை கற்றுக்கொண்டேன். 

ஒரு நபருக்கு நாங்கள் உதவி செய்ய முற்படுதல்  என்பது மிக அழகான  பண்பாகும். நாங்கள் உதவி செய்யும் பொழுது எங்களுக்கு தேவையான சந்தர்ப்பங்களில் உதவிகள் கிடைக்கின்றன இதனை எம் வாழ்நாளில் நாங்கள் உணர்ந்திருப்போம். எமக்குக் கிடைத்த மகிழ்ச்சியினால் நாம் தொடர்ந்தும் இன்னொருவருக்கு  உதவி செய்ய முன் வருகிறோம். இவ்வாறு உதவி செய்வதற்கு நாம் முறையாக கற்றுள்ளோமா? அல்லது கற்பிக்கப்பட்டுள்ளோமா?  என்ற வினா எழுந்ததுண்டா? இதுவே என்னை ஆச்சரியத்தில் உட்படுத்திய விடயம் ஏனெனில் எதை செய்வதென்றாலும் முறையாக செய்தல் வேண்டும். அதற்கு முறையாக கற்றல் வேண்டும்.

‌ முதல் விடையம்

உதவி செய்பவர் உதவி செய்ய விருப்போடு இருப்பது போல உதவி பெருபவர் அவரின் உதவியை பெற தேவையோடு இருக்கிறாரா? என்பதனை ஏதேனும் ஒரு வகையில் உறுதிப்படுத்தல் வேண்டும்.

பிறருக்கு உதவுதல் என்ற பாடத்தில்  எவ்வாறு பிறருக்கு உதவுதல் வேண்டும் என்பதனை பாடப் புத்தகங்கள் நமக்கு சொல்லித் தருகின்றன. பார்வை குறைபாடுடைய நபர் வெள்ளை பிரம்புடன் பாதையை கடக்க தயாராக இருப்பார் அவரின் கையைப் பிடித்து கொண்டு மறு புறத்தில் அவரை சேர்ப்பது கூட ஒரு உதவி என்பதனை அழகாக  அது எடுத்துக் காட்டியுள்ளது.  நாங்கள் பல சந்தர்ப்பங்களில் பார்வை குறைபாடு உடைய ஒரு நபரை இவ்வாறு பாதையில் ஒரு புறத்திலிருந்து மறுப்பு இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்று இருப்போம்.

உங்களுடைய  புறங்கையால் அவருடைய புறங்கையை தட்டுவது ஊடாக நான் உதவி செய்ய தயாராக இருக்கிறேன். அவ்வாறே அவரின் புறங்கையால் உங்களது கையை தட்டும் போது அவர்  உதவியை ஏற்க தயாராக இருக்கிறார் என்பதனை அறிந்து கொள்கிறோம்.  

யாரும் எப்போதும்  தன்னுடைய தேவையை நிறைவு செய்து கொள்வதற்கு இன்னொருவரின் உதவியைப் பெறவும் தங்கி நிற்கவும் ஒருபோதும் விரும்புவதில்லை.

கடவுள் ஒவ்வொருவருக்கும் விசித்திரமான ஆற்றல்களையும் உள்ளுணர்வையும் கொடுத்திருக்கிறார்.

ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் அவன் இயலாமை உடைய ஒரு நபராக இருந்தாலும்கூட கடவுள் எல்லோருக்கும் வித்தியாசமான திறமைகளையும், ஆளுமைகளையும், பண்புகளையும், குணங்களையும், கொடுத்திருக்கிறார். அடிப்படையில் அவற்றை பிரயோகித்து தனது வாழ்நாளில் இன்னொருவரிடம் தங்கி நிற்காமல் செல்வதற்கு அவர்கள் தகுதியுள்ளவர்கள். நாம் சுயமாக எனது உதவியை செய்ய முற்படும் செயலானது அவருடைய திறமைகளை வெளிக்கொண்டு வருவதற்கான சந்தர்ப்பங்களை முடக்கும் செயற்பாடாகும்.

ஒருவனுடைய  கால் உரையில் தன்னுடைய காலைவிட்டு பார்க்கும் போது தான் அதனுடைய வேறுபாடுகளையும் அதனுடைய விசித்திரங்களையும் எங்களால் முறையாக உணர்ந்துகொள்ள முடியும்.  ஒரு நாள் பார்வைக் குறைபாடுடைய நபராக நாங்கள் இருந்து பார்த்தால்தான் அவர்களுடைய உணர்வுகளை எங்களால் முற்றாக விளங்கிக் கொள்ளக்கூடியதாக இருக்கும். ஒரு சில மணித்தியாலங்கள் பார்வை குறைபாடு உடைய நபராக மாரிய அன்று நான் கற்றுக்கொண்ட மிக முக்கியமான பாடம் இது.  இப்பாடம் உங்களுக்கும் உதவியாக அமையும் என்று கருதியதால் இதனை பதிவிடுகிறேன்.

நன்றி.

7/11/2019

#NIE_Diaryll